کمالگرایی خانواده علت اصلی عدم مسئولیت‌پذیری فرزندان

وی در ادامه بیان کرد: وقتی پدر و مادر چنین برخوردهایی را با نوجوان و جوان خود انجام می‌دهند، زمانی که این فرزندان بزرگ شده و وارد اجتماع می‌شوند، نمی‌تواند کارهای شخصی خود را هم انجام دهند.

روانشناس بالینی با طرح موضوع رشد عنوان کرد: رشد یک سلسله تغییرات کمی و کیفی است که مدام و پیوسته در یک جهت معین شکل می‌گیرد. تفاوت‌های فردی نیز در رشد تاثیر دارد و این به این معنی است که رشد در تمام افراد یکسان نیست.

وی ادامه داد: رشد در پدر، مادر و فرزند به گونه‌های متفاوتی شکل می‌گیرد، پس ما نباید رشد فرزندان را با دخالت‌های بیجا دچار اختلال کنیم. در این صورت فرزند نمی‌تواند به درستی در اجتماع رشد کند، زیرا ما در خانه شرایط رشد را از او دریغ کرده‌ایم.

حقی گفت: وقتی شرایط رشد از کودک گرفته شود، به مرور زمان در دوران نوجوانی، جوانی و حتی میانسالی در جامعه رشد نخواهد کرد و شخصیت  شکل نخواهد گرفت، نمی‌تواند از پس کارهای خود برآید، نه گفتن را بیاموزد و در شرایط سخت تصمیم درست بگیرد و همه این موارد به دلیل این است که چتر حمایتی پدر و مادر همیشه بر سر او بوده و این نوجوان یا جوان هیچگاه در شرایط سخت تصمیم‌گیری قرار نگرفته است.

مثلاً زمانی که لیوانی از دست کودک می‌افتد و می‌شکند به همراه او به دنبال راه‌حل باشیم و بگوییم یک جارو بیاور تا با هم خرده شیشه‌ها را جمع کنیم، مواظب دستهایت باش تا زخمی نشود، اگر با کودک یا نوجوان اینطور برخود شود او می‌فهمد که می‌تواند در مقابل مشکلات بایستد و مسائل را حل کند، اما اگر داد بکشیم و پرخاش کنیم و بگوییم تو دست نزن، هیچ کاری بلد نیستی تو بی‌عرضه هستی کودک یا نوجوان باور می‌کند که نمی‌تواند هیچ کاری را به درستی انجام دهد و نمی‌تواند رشد کند و آنطور که باید استعدادهای خود را در جامعه ارائه دهد و تبدیل به یک انسان مضطرب و سرگردان و عصبی می‌شود.

روانشناس بالینی در پایان افزود: در شرایط کنونی چنین نوجوان یا جوانی نمی‌تواند در جامعه نیازهای شخصی خود را برآورده کند و دچار سرخوردگی شده و کم کم از جامعه طرد خواهد شد.

سمیه مهرانی _ تیتر یک

انتهای خبر/